بَھت
سرائیکی[لکھو]
مذکر[لکھو]
- اُبلے ہوئے چاول یا دلیہ (کُٹا ہویا غلّہ)۔
- بَھت، ٹُکّر دے کَنّیاں دی قاشاں جیڑھیاں ڳُڑ دے شِیرے وِچ اِین٘ویں پکائی ونڄِں جو قاشاں واضح نظر آوِن۔ ݙالے دا بَھت۔
- غڑوبا۔
- سِیرا۔
اصطلاح[لکھو]
ٻُجھارت[لکھو]
اناج خان دا بِھرا بھتاج خان
پاتر ڳڑھ اِچ لتّھا پئے
باشاہ کوں آکھے !!!
"ڳالھیں سُݨ وَن٘ڄ کنّل پور دا راجا"[١] (جواب: ݙالے دا بھت / بَھت)
اناج خان دا بِھرا بھتاج خان
پاتر ڳڑھ اِچ لتّھا پئے
باشاہ کوں آکھے !!!
"ڳالھیں سُݨ وَن٘ڄ کنّل پور دا راجا" [٢] (جواب: ݙالے دا بھت / بَھت) )
چِٹّی بلّی دا گُھوں ہِے [٣] (جواب: چِیݨے دا بَھت / بَھت)
اُردو[لکھو]
مذکر[لکھو]
- اُبلے چاول یا دلیہ (کوٹا ہوا غلّہ)۔
- بھات۔
- بھات، روٹی کے کناروں کی قاشیں جو گُڑ کے شِیرے میں یوں پکائی جائیں کہ قاشیں نمایاں نظر آئیں۔
مؤنث[لکھو]
- تُھولی۔
ہِندی[لکھو]
مذکر[لکھو]
- بھات۔
مؤنث[لکھو]
- تُھولی۔
حوالہ[لکھو]
- شوکتُ اللُّغات۔ (کتاب) از: پروفیسر شوکت مُغل۔ سرائیکی ادبی بورڈ، ملتان، پاکستان۔ اشاعت: اپریل ٢٠١٠ء۔ صفحہ نمبر:۔ 170، 313
۔