Jump to content

تلوار

وکشنری توں

سرائیکی

[لکھو]

مؤنث

[لکھو]

من٘ڈھ: ہن٘دی

  • شمشیر
  • گھا کَپَّݨ دا آلہ۔
  • فَنِ حرب دا ہِک آلہ۔
  • تلوار۔ لڑݨ دا ہِک ہتھیار۔
  • ہِک ہتھیار دا ناں۔
  • ہِک آلے دا ناں۔

اصطلاح

[لکھو]


ٻُجھارت

[لکھو]

اَتلاں پَتلاں، خوب تیݙیاں سَتھلاں
ݙَن٘د تیݙے اِیری بِھیری، ہوٹھ تیݙے مِصری
صورت ݙیکھ تے نماز وِسری [١] (جواب: تلوار)

اُردو

[لکھو]

مؤنث

[لکھو]
  • گھاس کاٹنے کا آلہ۔
  • شمشیر
  • تیغ
  • سیف
  • فنِ حرب کا ایک آلہ۔
  • تلوار۔
  • لڑائی کا ایک ہتھیار۔
  • تِرواڑ۔ (قدیم اُردو)۔
  • تیغ۔

فارسی

[لکھو]

مؤنث

[لکھو]
  • تیغ۔

حوالہ

[لکھو]
  1. ساݙا ترکہ (1)، مؤلف: پروفیسر شوکت مُغل، جھوک پبلشرز ملتان، 2014ء۔ صفحہ نمبر: 39

۔