Jump to content

دول

وکشنری توں

سرائیکی

[لکھو]

مذکر

[لکھو]

من٘ڈھ: سرائیکی

  • ہِک وَنکی دا ڈھول۔
  • گھاݨی دا اُوہ حِصّہ جین٘دے وِچ تیل دے بِیہ پاتے وین٘دے ہِن۔ گھاݨی وِچ تیل دے بِیہ پاوݨ دی جاء۔
  • کاٹھی دا ہِک ڈبہ ٻاہروں گول تے اندروں خالی جیندے ݙوہاں منہ آلے پاسوں ٻکرے دا چم مخصوص طریقے نال مڑھا ہویا ہوندے تے وَڄاوݨ تے ایندے ݙوہاں پاسوں تھوڑے فرق نال ہلکا تے بارا اَلا نِکلدے۔ شادیاں خوشیاں میلے ٹھیلے تے مراسی لوک وَڄیندے ہِن ایندے وَڄاوݨ دیاں ڈھیر طرزاں ہِن۔ وڄانوݨ ایلے پرے تئیں اوندا اَلا ویندے۔
  • نغارہ۔


ورتاوا

[لکھو]
  • ؎ "تھی مجبور وڄاوݨے پوندِن" ــ "آخر ڳل پئے دول" (اقبال سوکڑی)۔

ٻُجھارت

[لکھو]

روہ تیں پیا ہَݙ
لوکیں کوں مارے سَݙ [١] (جواب: دول )

پاروں آئیاں ݙُو ٹُٹڑِیں
ہِک رووݨی ہِک پِٹݨی [٢] (جواب: دول تے شرنا )

اُردو

[لکھو]

مذکر

[لکھو]
  • ایک قسم کا ڈھول۔
  • راز نہ رکھ سکنے والا شخص
  • کولھو کا وہ حِصّہ جس میں تیل کے بیج ڈالے جاتے ہیں۔ کولھو میں تیل کے بیج ڈالنے کی جگہ۔
  • ڈھول۔ مراثیوں کا اوزار۔ ڈھولک۔
  • دُہُل۔
  • ڈھول۔

عربی

[لکھو]

مذکر

[لکھو]
  • دُہُل۔

اصطلاح

[لکھو]


حوالہ

[لکھو]
  1. ساݙا ترکہ (1)، مؤلف: پروفیسر شوکت مُغل، جھوک پبلشرز ملتان، 2014ء۔ صفحہ نمبر: 52
  2. ساݙا ترکہ (1)، مؤلف: پروفیسر شوکت مُغل، جھوک پبلشرز ملتان، 2014ء۔ صفحہ نمبر: 52

۔ ۔