ونکی:اکھاݨ
ذیلی ونکیاں
ایں ونکی دیاں ٤ وچوں ٤ نکی ونکیاں ہن۔
ا
- اردو کہاوت تے سرائیکی اکھاݨ (١٢,١٩٤ ورق)
- اردو کہاوتاں (١٢,١٩٤ ورق)
س
- سرائیکی اکھاݨ جِلد سوم (٤,٣٢٩ ورق)
ونکی "اکھاݨ" وچ ورقے
تلے کل ١٨,٧٣٧ ورقیاں وچوں ایں ونکی دے ٢٠٠ ورقے ہن۔
(پچھلا ورقہ) (اڳلا ورقہ)آ
- آ با خے کوں خا
- آ با خے کوں خا، پڑھ نہ مُکّی پا
- آ بلا ، ڳل لڳ
- آ بلا میکوں کھا
- آ بَلا مَنّاں کھا
- آ بھئی لالو آپ وی ڳلیوں ساکوں وی ڳالیو
- آ لڑائی ڳَل لڳ
- آ مُرادا ہِے
- آ مِیاں گِرداری، ڄَنگھاں سُکّیاں تے ڈِھڈّی بھاری
- آ وئے کا کا جن، تُوں اِن کِن
- آ ون٘ڄ تے کھڑے
- آ ووئے جمعہ جِن، ناں کُئی شے ݙے ناں کُئی شے گِھن
- آ ووئے کاکا لَٹ، گھر دی مݙّی ٻاہر سَٹ
- آ ووئے ݙوم آں ڈھول وَڄا، آپݨی ذات آپ ݙَسا
- آ وے ݙوما بھیݙ ویاوے، تیݙے بختیں لیلا ڄاوے
- آ ٹڑِک، پھَڑِک، پی پیالہ گِھن سڑک
- آ پرائی بلا میکوں چَک پا
- آ پرائی کُتّی میکُوں چَک پا ون٘ڄ
- آ پرائی کُتی چک پا ون٘ڄ
- آ پھسّݨ دی ڳالھ ہے
- آ ڑی کاکی ملوں ملوں، اک تے کانے چھلوں چھلوں
- آ ڑی کاکی کھِلوں کھِلوں کانے چھِلوں چھِلوں
- آ کتا، میکوں پٹ
- آ ڳئی تاں عِید، نہ تاں روزہ
- آ ڳئے یار کَھوَکّا، ہُݨ تاں بچسی پَھکّا
- آ ڳیا تاں جی بِسم اللہ! ناں آیا تاں دفع تِھیوے
- آ ڳیا تاں جی بِسم اللہ، ناں تاں مَہور مَرّے
- آ ڳیا تاں چَھلو ٻَلّو نہ آیا تاں سوکڑا جَھلّو
- آ، با، خے کوں خا
- آ، مِیاں گِدَّڑ، ٻیر پکّی پئی
- آؤ سوہݨے، اکّھیں چُچّیاں تے نَک دونے
- آؤ ٻاہر آلے، گھر آلیں دی سنبھال لہو
- آؤں آؤں، کتّݨ آلی کوں چھوڑ تے اٹیرݨ آلی کوں کھؤں
- آئِن وے کاکے دِلّی وال، ڳالھیں تھولیاں ڈھیر دَھتال
- آئی آ تے رَہن٘دی ہِے
- آئی اساڈی واری، ہا مِین٘ہ بݨ ڳئی اندھاری
- آئی اُٻاسی، نندر دی ماسی
- آئی بلا، ڳئی بلا، نعرہ دم باہُو
- آئی تاں روزی، نہیں تاں روزہ
- آئی تِلّاں نال، ڳئی ݙِلّاں نال
- آئی جو قبر بھوڳݨی، کیا سَوڑی تے کیا موکلی
- آئی جو قبر وچ جال، چہ سوڑی تے چہ موکلی
- آئی جھار، ڳئی اُڄاڑ
- آئی دا کوئی دارو نہیں
- آئی دے تیر کݙاہیں نئیں چُکدے
- آئی لٻارِن سَتّو، کَنّیں ٻُوڑے گَھتّو
- آئی لٻارِن سَتّو، کَنّیں ٻڑویں گَھتّو
- آئی مزدوری تلّی تے ، کھا ٻیٹھوسے ڳلی تے
- آئی مزدوری تلی تے، کھا ٻٹھوسے ڳلی تے
- آئی ملتان دی واری، ہَئی مِین٘ہ، بݨ ڳئی اندھاری
- آئی مُراد نِھیں وَلِین٘دی
- آئی نال ہَر کُئی مَردے
- آئی نہیں ٹلدی
- آئی ون٘ڄائی تھی ون٘ڄݨ
- آئی ون٘ڄائی چا کرݨ
- آئی کݙان٘ہیں قضا نھِیں تِھین٘دی
- آئی ڳالھ نہیں رہندی
- آئی ہئی لُکݨ، پے ڳئی لٹݨ
- آئی ہئی ڈُھکّݨ، پئے ڳئی لُٹّݨ
- آئی ہائی بھا چاوݨ ، چُلھے دی سئیݨ بݨ ٻیٹھی
- آئی ہاں میں تاں تیݙے ساہ، توں کیوں ویندیں کنڈ ولا
- آئی ہاں میں تیݙے ساہ توں کیوں وین٘دیں کن٘ڈ ولا
- آئی ہولی ۔ ۔ ۔ ۔ اَدھ گلولی
- آئی ݙولی اِچ ہِے ویسی جنازے اِچ
- آئیا سمجھو
- آئیاں دے ہیوے، ڄائیاں دے نوہے
- آئیوں ہتھ کُہاڑی دے، اُٹھ ویسن ٻوٹ کھکھاڑی دے
- آئیوں، سلامی دیاں چَٹّیاں
- آئیں ٻُجھاکے، پا پہاکے
- آئے امّاں دے پیکے، امّاں رَڄ رَڄ پئی ݙیکھے
- آئے بکّھر تے باکھری، ڈِھڈھ بُکّھا ڳِچّی آکڑی
- آئے تاں کیا آن٘دے، وین٘دا پئیں تاں کیا ݙے تے ویسیں
- آئے تپ دے ماہر، گولی اندر دم ٻاہر
- آئے جی صدقے، ڳئے جی صدقے
- آئے خان دے کپڑے، ہِک سُتّھݨ تے ٻِیا ٻس
- آئے دا ماݨ کرݨا پوندے
- آئے دِلّی دے ٹھڳ، بھولے بݨ تے پُچّھن دَڳ
- آئے دی خوشی، ناں ڳئے دا غم
- آئے دی وَݙّی شان ہون٘دی ہِے
- آئے دی وݙّی قدر ہون٘دی ہِے
- آئے ذال دے سَکّے ٹَھڑک مَن پَکّے، آئے مرد دے سَکّے ݙیئوس پِچّھو تیں دَھکّے
- آئے ذال دے سکے، شٹک مانے پکے، آئے مرد دے سکے ، ݙیو پچھڑودھے دِھکے
- آئے رزق کوں دھکا نئیں ݙیویندا
- آئے رن دے سکے، شٹک مانے پکے
- آئے رَن دے سَکّے، دَڑگ مَن پکّے
- آئے قدم شریف، نہ ربیع رہی نہ خریف
- آئے لالہ گردھاری، ڄنگھاں سُکّیاں تے بِھبَّھر بھاری
- آئے مرد دے سکے ݙیوو پچھوئیں دھکے
- آئے مہمان دی وݙی آدر ہوندی ہِے
- آئے نی رب دے سوالی، چٹے کپڑے تے کھیسے خالی
- آئے نی یار کہروڑی، لش پش ڈھیر محبت تھوڑی
- آئے وے تاں کیا گِھن آئے وے، ویسو تاں کیا ݙے ویسو
- آئے پہاکیں وات، جاگے ساری رات
- آئے یار بہاولپوری، مُون٘ہ دے مِٹّھے نِیّت بُری
- آئے یار لاہوری، ݙکھاوِن دروازہ ٹپاون موری
- آئے یار لہوری، لش پش ٻہوں تے محبت تھوڑی
- آئے یار لہوری، ݙکھاون دروازہ ٹپاون موری
- آئے یار چنیوٹی، شِکل سوہݨی نِیّت کھوٹی
- آب آب کرین٘دیں مویا ٻچڑا، ساݙا فارسیاں گھر لُٹیا
- آب آمد تیمّم برخاست
- آب آمد تیمّم رخصت
- آتش بازی ڳئی مُک تے یار ڳئے لُک
- آتن دی رن، ناں کار ناں کم
- آتھر ٻورے سِر تے رکّھو، بھیݨ چُدَکّی گھر وَن٘ڄ کرو
- آتݨ دی رن نہ کار نہ کم
- آجڑی آلا سَݙ
- آجڑی دا کتا چھاں تے نہ ٻہہ ݙیکھے
- آجڑی دا کُتّا چھاں تے ناں ٻَہہ ݙیکھے
- آجڑی دا کُتّا کݙان٘ہِیں چھان٘ہ اِچ ناں سُتّا
- آخر آدم دا ٻال ہے
- آخر آپݨی اصل تے ڳیا
- آخر بندہ چڑھ چڑھ کے ڈھیہ وین٘دا ہے
- آخر جھوک فناہ ہے
- آخر فناہ ہِے
- آخر مون٘ہ تے مِٹّی آوݨی ہے
- آخرت دی خیر منگ
- آدر تیݙی چادر کوں
- آدر کوں آدر ہِے
- آدم دا ٻال پلے، سونے دی سلھ ڳلے
- آدمی بُھلّݨ ہار ہے
- آدمی کھاندا رہندا ہے، آخر ہِک ݙین٘ہ ݙے ٻہندا ہے
- آدمیاں کوں آدمی مِلدن، کندھاں کوں کندھاں مِلدن
- آدمیاں کوں آدمی مِلدِن، کندھاں کوں کندھاں نھِیں مِلدیاں
- آدمیں بݨݨ کوں دیر ہے
- آدمیں دے اندر ٻتری کوٹھیاں ہوندِن
- آدمیں سہݨ لؤں ڄائے
- آدمیں صورت کولوں سُن٘ڄاݨیا وین٘دے
- آدمیں وَن٘ڄا کے سِکھدے
- آدمیں وَنڄا کے سِکھدے
- آدھی ادھ دی ون٘ڈ ، نہ کوئی جھیڑا نہ کوئی ݙن٘ڈ
- آدھی دی اَدَھنِّی، اَدھ وِچ مُنّی
- آدھی سیاݨی، پکے ردھے گھتے پاݨی
- آر یا پار
- آزادی وَݙّی نعامت ہِے
- آزمائے کوں اَزمائے دُھوڑ مُون٘ہ اِچ پائے
- آس اُمید نال اے
- آس تے دُنیاں قائم ہِے
- آس گاس کِراڑی نال، ٻُوٹا پَٹّے جھاڑی نال
- آسا جیوے نراسا مرے
- آسا رام بھمبھڑی، کسیرا ݙے پیسے کوں چمبڑی
- آساں آہدوں جو ٻال ہِے، نا تاں ہِّی دَپھ دا مال ہِے
- آساں آہدوں جو ٻال ہِے، نا تاں ہِّی دَھپ دا مال ہِے
- آسن قبراں تے پوسن خبراں
- آسوں پاسوں سہوݨی، میانوں گُدڑ
- آسی تاں آپݨے پیریں ناں ویسی
- آسی تاں کھاسی، ناں تاں یاد کرے ماسی
- آسے پاسے وِسوا، ٹَھڳ، ٹھاکر، سُنیار، تینوں مِیت ناں ہون٘دے باندر، باز، کُلال
- آل نہ اولاد، حرص وادھو وادھ
- آلا ݙے نِوالا
- آلاوݨ وارو وٹی، رووݨ ݙوڑی چٹی
- آلس بھنݨ نال نحوست کھنڈدی ہے
- آلس سب کنوں وݙا عیب ہے
- آلس سب کنوں وݙی بُرائی ہے
- آلس غریبی دی ماء ہِے
- آلس غریبی دی ماء ہے
- آلس ݙُکھاں دی ماء ہے
- آلس، بُکھ دی ماء ہِے
- آلسی السان٘دا ریہا تے وَچّھا ݙاڑھی کھان٘دا ریہا
- آلسی، روندا رہسی
- آلسیاں دا جھڳا ہیجڑیاں نئیں بھنیا
- آلو تَل، کچالُو رِدھ، وَکھرے وَکھرے مزے گِھن
- آلہ ݙے نوالہ تے جیوے کھٹݨ والا
- آلݨے دا نِکھتھا وَل نہ وَلیّا
- آلݨے وچوں نکلیا پکھی ول نئیں آندا
- آمد حاجی شریف، ناں ربیع شُد ناں خریف
- آمد دے ڳل سہرا
- آمد نِکال وِچ مست ہے
- آمد نِڳال وِچ مست ہے
- آمدُو دے پِچّھوں مَمدُو دی چَٹ
- آمدِن خَیر دی
- آن تے جان قربان ہے
- آن پووی سر آپݨے، چھوڑ پرائی آس
- آن پَھتوسے اِکتالی ہا
- آن پھتوسے ٻاوی ہا
- آن ہے تاں جان ہے
- آندراں بُریاں ہوندن
- آندراں بکھیاں تے مچھ تے چاول
- آندراں کنوں ڳلون٘دراں پیاریاں ہوندِن
- آندری تے زور تے ٻاہری دی ٹور
- آندری ٻاہری ہن
- آندی جلتی ہے ویندی اوکھی ہے
- آندی کوں ولاوے نہ تے نہ آندی تے غم کھاوے نہ
- آندی ہے گھوڑے چڑھی، ویندی ہے جوں وانگوں
- آندیاں دے ہیوے تے ڳیاں دے کائینوے
- آندیں سکھ ، نہ ویندیں ݙکھ
- آن٘دراں اِچ کُوس کُوس سے مُچّھاں کوں تاء
- آن٘دراں کلوسدِیاں پئین
- آن٘دی اے گھوڑی چڑھ کے، وین٘دی جوں وان٘گوں
- آن٘دی تاں پئی ہِے تَل وطنیاں دی ٹولی، سِر تے دوشالہ، باشاہواں دی ٻولی
- آن٘دی پئی ہِے پنجابیاں دی ٹولی، ہتھ اِچ کاناں، سِکّھاں دی ٻولی
- آن٘دے آدم وانگے آدم بُھوں لائی آن٘دے
- آن٘دے وین٘دے دا مُون٘ہ ݙیہدی ہئی
- آن٘دے کوں سِنگھاں تے چا گِھدّا
- آن٘دے ہاسے تاں ٻَہن٘دے ہاسے ناں آسوں تاں ناں ٻہسوں
- آن٘وݨ وَن٘ڄݨ ڈھیر تے بھان٘وَت ݙیوے کیر
- آنیں دیر لڳدی ہے، وینیں دیر نئیں لڳدی
- آو مہمانو گھر آلیاں دی سُدھ لہو