ونکی:اردو کہاوتاں
ونکی "اردو کہاوتاں" وچ ورقے
تلے کل ١٢,١٩٤ ورقیاں وچوں ایں ونکی دے ٢٠٠ ورقے ہن۔
(پچھلا ورقہ) (اڳلا ورقہ)آ
- آ با خے کوں خا، پڑھ نہ مُکّی پا
- آ بلا میکوں کھا
- آ بَلا مَنّاں کھا
- آ لڑائی ڳَل لڳ
- آ مُرادا ہِے
- آ مِیاں گِرداری، ڄَنگھاں سُکّیاں تے ڈِھڈّی بھاری
- آ وئے کا کا جن، تُوں اِن کِن
- آ ون٘ڄ تے کھڑے
- آ ووئے جمعہ جِن، ناں کُئی شے ݙے ناں کُئی شے گِھن
- آ ووئے کاکا لَٹ، گھر دی مݙّی ٻاہر سَٹ
- آ ووئے ݙوم آں ڈھول وَڄا، آپݨی ذات آپ ݙَسا
- آ ٹڑِک، پھَڑِک، پی پیالہ گِھن سڑک
- آ پرائی بلا میکوں چَک پا
- آ پھسّݨ دی ڳالھ ہے
- آ ڳئی تاں عِید، نہ تاں روزہ
- آ ڳئے یار کَھوَکّا، ہُݨ تاں بچسی پَھکّا
- آ ڳیا تاں جی بِسم اللہ! ناں آیا تاں دفع تِھیوے
- آ ڳیا تاں جی بِسم اللہ، ناں تاں مَہور مَرّے
- آ ڳیا تاں چَھلو ٻَلّو نہ آیا تاں سوکڑا جَھلّو
- آ، با، خے کوں خا
- آ، مِیاں گِدَّڑ، ٻیر پکّی پئی
- آؤ سوہݨے، اکّھیں چُچّیاں تے نَک دونے
- آؤ ٻاہر آلے، گھر آلیں دی سنبھال لہو
- آؤں آؤں، کتّݨ آلی کوں چھوڑ تے اٹیرݨ آلی کوں کھؤں
- آئِن وے کاکے دِلّی وال، ڳالھیں تھولیاں ڈھیر دَھتال
- آئی آ تے رَہن٘دی ہِے
- آئی اساڈی واری، ہا مِین٘ہ بݨ ڳئی اندھاری
- آئی تِلّاں نال، ڳئی ݙِلّاں نال
- آئی جو قبر بھوڳݨی، کیا سَوڑی تے کیا موکلی
- آئی لٻارِن سَتّو، کَنّیں ٻُوڑے گَھتّو
- آئی لٻارِن سَتّو، کَنّیں ٻڑویں گَھتّو
- آئی ملتان دی واری، ہَئی مِین٘ہ، بݨ ڳئی اندھاری
- آئی مُراد نِھیں وَلِین٘دی
- آئی نال ہَر کُئی مَردے
- آئی کݙان٘ہیں قضا نھِیں تِھین٘دی
- آئی ہئی ڈُھکّݨ، پئے ڳئی لُٹّݨ
- آئی ہولی ۔ ۔ ۔ ۔ اَدھ گلولی
- آئی ݙولی اِچ ہِے ویسی جنازے اِچ
- آئیوں ہتھ کُہاڑی دے، اُٹھ ویسن ٻوٹ کھکھاڑی دے
- آئیوں، سلامی دیاں چَٹّیاں
- آئیں ٻُجھاکے، پا پہاکے
- آئے امّاں دے پیکے، امّاں رَڄ رَڄ پئی ݙیکھے
- آئے بکّھر تے باکھری، ڈِھڈھ بُکّھا ڳِچّی آکڑی
- آئے تاں کیا آن٘دے، وین٘دا پئیں تاں کیا ݙے تے ویسیں
- آئے جی صدقے، ڳئے جی صدقے
- آئے خان دے کپڑے، ہِک سُتّھݨ تے ٻِیا ٻس
- آئے دِلّی دے ٹھڳ، بھولے بݨ تے پُچّھن دَڳ
- آئے دی وَݙّی شان ہون٘دی ہِے
- آئے دی وݙّی قدر ہون٘دی ہِے
- آئے ذال دے سَکّے ٹَھڑک مَن پَکّے، آئے مرد دے سَکّے ݙیئوس پِچّھو تیں دَھکّے
- آئے رَن دے سَکّے، دَڑگ مَن پکّے
- آئے قدم شریف، نہ ربیع رہی نہ خریف
- آئے لالہ گردھاری، ڄنگھاں سُکّیاں تے بِھبَّھر بھاری
- آئے مہمان دی وݙی آدر ہوندی ہِے
- آئے وے تاں کیا گِھن آئے وے، ویسو تاں کیا ݙے ویسو
- آئے پہاکیں وات، جاگے ساری رات
- آئے یار بہاولپوری، مُون٘ہ دے مِٹّھے نِیّت بُری
- آئے یار چنیوٹی، شِکل سوہݨی نِیّت کھوٹی
- آب آمد تیمّم برخاست
- آتش بازی ڳئی مُک تے یار ڳئے لُک
- آتھر ٻورے سِر تے رکّھو، بھیݨ چُدَکّی گھر وَن٘ڄ کرو
- آجڑی آلا سَݙ
- آجڑی دا کُتّا چھاں تے ناں ٻَہہ ݙیکھے
- آجڑی دا کُتّا کݙان٘ہِیں چھان٘ہ اِچ ناں سُتّا
- آخر آدم دا ٻال ہے
- آخر آپݨی اصل تے ڳیا
- آخر بندہ چڑھ چڑھ کے ڈھیہ وین٘دا ہے
- آخر جھوک فناہ ہے
- آخر فناہ ہِے
- آخر مون٘ہ تے مِٹّی آوݨی ہے
- آخرت دی خیر منگ
- آدر تیݙی چادر کوں
- آدر کوں آدر ہِے
- آدمی بُھلّݨ ہار ہے
- آدمی کھاندا رہندا ہے، آخر ہِک ݙین٘ہ ݙے ٻہندا ہے
- آدمیاں کوں آدمی مِلدن، کندھاں کوں کندھاں مِلدن
- آدمیاں کوں آدمی مِلدِن، کندھاں کوں کندھاں نھِیں مِلدیاں
- آدمیں بݨݨ کوں دیر ہے
- آدمیں دے اندر ٻتری کوٹھیاں ہوندِن
- آدمیں سہݨ لؤں ڄائے
- آدمیں صورت کولوں سُن٘ڄاݨیا وین٘دے
- آدمیں وَن٘ڄا کے سِکھدے
- آدمیں وَنڄا کے سِکھدے
- آدھی دی اَدَھنِّی، اَدھ وِچ مُنّی
- آزادی وَݙّی نعامت ہِے
- آزمائے کوں اَزمائے دُھوڑ مُون٘ہ اِچ پائے
- آس اُمید نال اے
- آس تے دُنیاں قائم ہِے
- آس گاس کِراڑی نال، ٻُوٹا پَٹّے جھاڑی نال
- آساں آہدوں جو ٻال ہِے، نا تاں ہِّی دَپھ دا مال ہِے
- آساں آہدوں جو ٻال ہِے، نا تاں ہِّی دَھپ دا مال ہِے
- آسی تاں آپݨے پیریں ناں ویسی
- آسے پاسے وِسوا، ٹَھڳ، ٹھاکر، سُنیار، تینوں مِیت ناں ہون٘دے باندر، باز، کُلال
- آل نہ اولاد، حرص وادھو وادھ
- آلس سب کنوں وݙا عیب ہے
- آلس سب کنوں وݙی بُرائی ہے
- آلس غریبی دی ماء ہِے
- آلس غریبی دی ماء ہے
- آلس ݙُکھاں دی ماء ہے
- آلس، بُکھ دی ماء ہِے
- آلسی السان٘دا ریہا تے وَچّھا ݙاڑھی کھان٘دا ریہا
- آلو تَل، کچالُو رِدھ، وَکھرے وَکھرے مزے گِھن
- آلݨے دا نِکھتھا وَل نہ وَلیّا
- آمد حاجی شریف، ناں ربیع شُد ناں خریف
- آمد نِکال وِچ مست ہے
- آمد نِڳال وِچ مست ہے
- آمدُو دے پِچّھوں مَمدُو دی چَٹ
- آمدِن خَیر دی
- آن تے جان قربان ہے
- آن پَھتوسے اِکتالی ہا
- آن ہے تاں جان ہے
- آندراں بُریاں ہوندن
- آندراں کنوں ڳلون٘دراں پیاریاں ہوندِن
- آندری تے زور تے ٻاہری دی ٹور
- آندی کوں ولاوے نہ تے نہ آندی تے غم کھاوے نہ
- آن٘دراں اِچ کُوس کُوس سے مُچّھاں کوں تاء
- آن٘دراں کلوسدِیاں پئین
- آن٘دی تاں پئی ہِے تَل وطنیاں دی ٹولی، سِر تے دوشالہ، باشاہواں دی ٻولی
- آن٘دی پئی ہِے پنجابیاں دی ٹولی، ہتھ اِچ کاناں، سِکّھاں دی ٻولی
- آن٘دے آدم وانگے آدم بُھوں لائی آن٘دے
- آن٘دے وین٘دے دا مُون٘ہ ݙیہدی ہئی
- آن٘دے کوں سِنگھاں تے چا گِھدّا
- آن٘دے ہاسے تاں ٻَہن٘دے ہاسے ناں آسوں تاں ناں ٻہسوں
- آن٘وݨ وَن٘ڄݨ ڈھیر تے بھان٘وَت ݙیوے کیر
- آوئے کاکا جن ،تُوں اِن کِن
- آوو تاں جی بسم اللہ، ونڄو تاں فی امان اللہ
- آوَن ون٘ڄݨ ٻہوں، ݙیوݨ گِھنّݨ گھٹ
- آوِن امّاں دے سَکّے، اَمّاں بَھڄ ستاپڑ رکّھے، آوے ابّے دا کوئی، امّاں سُڄ مَٹُوّا ہوئی
- آوِن سردیاں تاں لوئی نال ودّھے پیار
- آوی کُنبھار دی، کُنّی کُوار دی، پکّے تے ڄاݨو
- آویں تیݙا گھر، ون٘ڄیں تیݙی مرضی
- آوے آوے نہ تاں کَھٹ کھاوے
- آوے تاں ہَتّھوں ناں ݙے، وَن٘ڄے تاں روناں
- آوے تے ناں بھاوے تُھک ہِے اِیں آوݨ کوں، کھاوے تے ناں پَچاوے تُھک ہِے اِیں کھاوݨ کوں، گجّے تے ناں وَسّے تُھک ہِے اِیں ساوݨ کوں
- آوے تے ناں بھاوے تُھک ہِے اِیں آوݨ کُوں
- آوے دا آوا کھنگر تھی ڳیا
- آوے دا آوا کھنگر تھے ڳئے
- آوے پراہݨاں وڄے دول
- آوے پوہ تے ٻیٹھا رو
- آوݨ دا لمبر ہِے وَنڄݨ دا لمبر کوئنیں
- آوݨ ون٘ڄݨ چُھٹیا تے سنگ سَکْوَت تُرٹیا
- آوݨ وِچ راضی نہ وَن٘ڄݨ وِچ
- آوݨ یار لَٹ، لَش پَش ڈھیر، اُلفت چَٹ
- آوݨ یار لَٹ، لَش پَش ڈھیر، اُلفت گَھٹ
- آوݨ یار لَٹ، لَش پَش ڈھیر، ہُلفت چَٹ
- آوݨ یار لَٹ، لَش پَش ڈھیر، ہُلفت گَھٹ
- آپ اَٹھیں، جوڑا پنالے تے
- آپ اُروار تے بِسترا پار
- آپ اُروار تے کھلّے پار
- آپ اِی نال تے اِین٘دے لائے لڳے وی نال
- آپ بُکّھا تے جَگ بُکّھا
- آپ بُھلّے اُستاد کوں لاوے
- آپ بی بی کوجھی، دِھیّاں پُتراں کڄّی
- آپ توں وݙا خُدا ہِے
- آپ تَڑاپی، اللہ راضی
- آپ خودراہ
- آپ خوش جَہان خوش
- آپ درماندی تئیں نیک کھٹݨ جاندی
- آپ دو ݙیکھ
- آپ رَڄّا تاں جگ رَڄّا
- آپ رَڄیا تاں جگ رَڄّیا، آپ بُکّھا تاں جگ بُکّھا
- آپ زندم جہان زندم
- آپ سَوّاں کئیں کوں ناں ڄاݨاں
- آپ سَوّاں کون ڄاݨدے؟
- آپ لائے زخم، ویدناں طبیب لاوے مَلّم
- آپ مارے تے آپ جواوے
- آپ مالک، آپ نوکر
- آپ مرے بُکھائی، ادّھی بَھن کُتّے کوں پائی
- آپ موئیں جگ مویا
- آپ موئے تاں جگ مویا
- آپ مونجھا، جگ مونجھا
- آپ مویا جہان مویا
- آپ مَرّے بُکّھا اَدّھی کُتّے کوں بَھن گَھتّی
- آپ مَرّے تے کُتّے دَھرے
- آپ ناں جوگی تے ڳَوان٘ڈھیں ولیسی
- آپ ناں جوگی ڳَوان٘ڈھ ولاوے، مَنجُھوں ننگی ویلاں پاوے
- آپ ناں پالے، کُتّے سنبھالے
- آپ نہ رہوے ساہوریں، ٻئیں کوں ݙیوے مَتّوں
- آپ نہ ماوے کَھݙ، تے پُوچھڑ ٻَدّھے چھڄ
- آپ نہ مرے تاں بہشت نِھیں مِلدا
- آپ نہ ونڄے ساہورے، لوکیں مَتّیں ݙیوے
- آپ نہ پلّے، پالے ݙُوں
- آپ وِلَلِّی وِہڑے ݙوہ
- آپ وی نال اَتے سیّد جلال وی نال
- آپ ٻُݙے تاں جگ پرلو
- آپ ٻُݙے تاں ٻُݙا جگ
- آپ پار تے بُشکا اُروار
- آپ پندی وتّاں تے تیکوں کِتّھاں گھتّاں
- آپ پَولی تے سیّد ٻیلی
- آپ پُلاݨِیں تے نفر لنگاہ
- آپ پِنّے تے گھوڑا گِھنّے
- آپ ڄاݨی ڄاݨ ہو
- آپ ڄاݨی ڄاݨ ہِن
- آپ چنڳاں تاں جگ چنڳاں
- آپ چوٹی تئیں غرق ہئی، ٻئے دی کُھری دو ݙیہدی پئی ہئی
- آپ کاج مہا کاج
- آپ کرے تاں سارا، پُتر کرے تاں اَدّھا، ذال کرے تاں چوتھا، نوکر کرے تاں نِکھدّا